"Wenecjanka" - Bogna Ziembicka

Literatura obyczajowa jest gatunkiem, po który lubię sięgać gdy chcę się mocno zrelaksować i łatwo zagłębić w opisaną historię. Kierując się tym sięgnęłam po książkę “Wenecjanka”, Bogny Ziembickiej. Nigdy wcześniej nie miałam styczności z twórczością tej autorki.

Bogna Ziembicka jest polską pisarką, pochodzącą z Krakowa. Z wykształcenia jest filologiem. Początkowo pracowała w krakowskich wydawnictwach, później w korporacjach. Pisanie i snucie opowieści od zawsze było wielkim marzeniem autorki. Napisała między innymi serię książek o Różanach.”Wenecjanka” jest drugim tomem z cyklu “Panie na Koborowie”.

Jegle Haniszewska prowadzi w Wenecji spokojne życie razem ze swoim mężem, który jest lekarzem oraz dwiema córkami - Gabrielą i Matyldą. Pewnego dnia do Wenecji przyjeżdża bogaty i przystojny Amerykanin Nicolas de Belloy, ma za zadanie rozkochać w sobie córkę Jegle - Matyldę i oddać ją razem z matką, w ręce śmiertelnego wroga. Plan zaczyna się układać po jego myśli, dziewczyna bez pamięci zakochuje się od pierwszego wejrzenia jednak jej rodzina jest nieufna w stosunku do przybysza. 

Tematem, który porusza książka jest przede wszystkim relacja sióstr - Matyldy i Gabrieli. Ta druga nie jest biologiczną córką Jegle. Obie dziewczyny nigdy nie pałały do siebie wielką sympatią, a ich stosunki były raczej oziębłe, lecz z biegiem wydarzeń siostry zostają skazane na siebie. Podobało mi się przedstawienie wewnętrznej przemiany, którą przechodzą dziewczyny i ich spojrzenia na świat. Sposób, w jakim książka jest napisana jest dość trudny przez wiele dokładnych opisów i mocno rozwinięte dialogi. Nie każdemu ten styl przypadnie do gustu, mnie osobiście przez to książka momentami wręcz trochę nudziła, ale im dalej tym więcej się działo i przestało mi to przeszkadzać. 

“Wenecjanka” na pewno mocno mnie zaskoczyła. Spodziewałam się zupełnie innej historii, również zakończenia. Na pewno czegoś mi w niej brakowało, po przeczytaniu książki odczułam pewien niedosyt. Była to historia trochę o wszystkim i o niczym.

Tytuł: Wenecjanka
Seria: Panie na Koborowie (tom 2)
Autor: Bogna Ziembicka
Liczba stron: 384
Gatunek: powieść obyczajowa
Wydanie: Filia, 2 paździenik 2019

"Achaja, tom II" - Andrzej Ziemiański

“Achaja” to powieść, która niemal od samego początku mnie wciągnęła bez reszty. Po rewelacyjnym pierwszym tomie, od razu z ogromną ciekawością zabrałam się za kolejny.

Andrzej Ziemiański to wielokrotnie nagradzany polski pisarz, pochodzący z Wrocławia. Z wykształcenia jest architektem. Porzucił swoją karierę naukową i zajął się pisaniem książek. Jego cykl "Achaja" zachwycił fanów z całej Polski i stał się jedną z najbardziej znanych serii w polskiej literaturze.

Achaja po ucieczce do wioski w górach, przez lata układa sobie tam spokojne życie jako zwykły parobek. Jest szczęśliwa i widzi swoją przyszłość w tym miejscu, pragnie tam zostać do końca swoich dni. Znalazła już nawet kandydata na męża. Jednak sielanka się kończy, gdy przypadkowo trafia na wracające z bitwy dziewczyny z armii Arkach i wdaje się z nimi w kłótnię, w skutek której śmiertelnie rani jedną z nich. W wyniku tego dowódczyni oddziału przymusowo zabiera Achaję ze sobą i wciela ją do armii. Spokojne życie na prowincji się kończy.

Życie Achai wciąż jest jedną wielką podróżą. Los chce, że dziewczyna przemieszcza się z miejsca do miejsca w ciągłym biegu. Nie może wieść spokojnego życia w małej wiosce, o czym tak bardzo marzy.

W armii Arkach z początku było ciężko, dziewczyny nie ukrywały swojej niechęci do Achai. Już od pierwszego dnia była poniżana i wyśmiewana z powodu tatuażu na twarzy. Z czasem sytuacja się zmienia - Achaja odnajduje swoje miejsce w armii, a dziewczyny z oddziału stają się dla niej bliskie. Bardzo podobała mi się relacja między wojowniczkami, wszystkie dziewczyny traktowały się z czułością, jak siostry. Nie było między nimi zazdrości czy zawiści, a oddział był swojego rodzaju rodziną. I ta część książki, czyli w zasadzie sam początek podobała mi się najbardziej. Im dalej tym poziom spadał, chociaż były też fajne momenty.

Ciężko ocenić mi tę książkę, ponieważ część podobała mi się bardzo, a część w ogóle. Niestety tom drugi był według mnie słabszy od pierwszego, szczególnie jego druga połowa. Nie mniej jednak seria nadal nie straciła mojego zainteresowania i na pewno będę kontynuować jej czytanie. 

Tytuł: Achaja, tom II
Seria: Achaja (tom 2)
Autor: Andrzej Ziemiański
Liczba stron: 644
Gatunek: fantastyka
Wydanie: Fabryka słów, 
29 kwiecień 2011

"Achaja, tom I" - Andrzej Ziemiański

Na temat tej książki już od dawna słyszałam same dobre opinie, jednak długo czekałam z jej przeczytaniem. "Achaja" jest pierwszym tomem cyklu o tej samej nazwie autorstwa Andrzeja Ziemiańskiego.

Andrzej Ziemiański to wielokrotnie nagradzany polski pisarz, pochodzący z Wrocławia. Z wykształcenia jest architektem. Porzucił swoją karierę naukową i zajął się pisaniem książek. Jego cykl "Achaja" zachwycił fanów z całej Polski i stał się jedną z najbardziej znanych serii w polskiej literaturze. 

Bohaterka jest młodą księżniczką, która wskutek dworskich intryg, zawiści i chciwości bliskich jej osób szybko zostaje odsunięta z kolejki do tronu i to w dość brutalny sposób. Dziewczyna błyskawicznie poznaje smak życia zwykłego człowieka w pełnym okrucieństwa świecie. Los zsyła ją do armii, następnie do niewoli, gdzie uczy się sztuki przetrwania. Przestaje już być grzeczną księżniczką. Rozumie, że aby coś od życia otrzymać trzeba również coś poświęcić.

Bardzo mi się podobało przedstawienie przemiany jaką główna bohaterka przechodzi poprzez ciężkie przeżycia oraz problemy z odnajdywaniem się w różnych otoczeniach. Fabuła jest bardzo wciągająca, a postacie  charakterystyczne, łatwo się do nich przywiązać. Książka jest bardzo lekko napisana, przez co łatwo i szybko się ją czyta

Już dawno żadna historia mnie tak bardzo nie wciągnęła, nie nudziłam się przy niej nawet przez moment. Na pewno sięgnę po kolejny tom, a "Achaja" być może zostanie jedną z moich ulubionych serii.

Tytuł: Achaja, tom I
Seria: Achaja (tom 1)
Autor: Andrzej Ziemiański
Liczba stron: 688
Gatunek: fantastyka
Wydanie: Fabryka słów, 
25 marzec 2011

"Slow life w wielkim mieście" - Natalia Kraus

Miło od czasu do czasu poszukać w literaturze pomysłów, które w mniejszym lub większym stopniu zmienią nasze życie na lepsze. W ten sposób w moje ręce trafiła książka "Slow life w wielkim mieście" Natalii Kraus.

My, ludzie XXI wieku funkcjonujemy w zabieganym świecie. Wmówiono nam, że szybciej, dalej i więcej są synonimami słowa "lepiej". Że musimy tylko trochę więcej pracować, szybciej się przemieszczać i komunikować, sięgać planami dalej niż do przyszłego tygodnia, a staniemy się… Jacy? Właśnie - jacy się staniemy, jeśli będziemy tak ciągle gnać i gonić niedoścignione ideały? Bardziej spełnieni? Bardziej godni podziwu? Szczęśliwsi? Może ten i ów czerpie prawdziwą przyjemność z nieustannego biegu, ale prawda jest taka, że tacy ludzie to wyjątki. Większość z nas, zabieganych, w głębi duszy pragnie spokoju.

Natalia Kraus w "Slow life w wielkim mieście" przedstawia nam swoje patenty na wprowadzenie spokoju, zminimalizowanie pośpiechu i bałaganu w każdej dziedzinie naszego życia, w szczególności mieszkając w wielkim mieście. Dotyka takich tematów jak ogólny plan dnia, kontrolowanie wydatków, ograniczenie ilości ubrań i kosmetyków. Całość jest napisana w przystępnym języku, łatwo się ją czyta.

"Slow life w wielkim mieście" jest książką ciekawą, godną polecenia. Pokazuje jak żyć powoli w codziennym zgiełku wielkiego miasta. Myślę, że każdy wyciągnie z niej coś dla siebie. Sama znalazłam w niej patenty, które mnie zainteresowały i na pewno je wypróbuję. 

Tytuł: Slow life w wielkim mieście
Autor: Natalia Kraus
Liczba stron: 176
Gatunek: poradnik
Wydanie: Sensus, 14 lipca 2020